پودر شیشه اغلب در پرکردن پوشش ها استفاده می شود. از یک طرف مقاومت به سایش پوشش ها را بهبود می بخشد و از طرف دیگر باعث افزایش نسوز و مقاومت در برابر دمای بالا پوشش ها می شود.
رنگدانه های پرکننده (پرکننده ها) ممکن است از نام نادیده گرفته شوند. با این حال، در عمل، پرکننده ها تأثیر قابل توجهی بر عملکرد بیشتر پوشش های رنگدانه دارند. پرکننده ها انواع مختلفی دارند و خواص آنها بسیار متفاوت است. اکثر فرمول‌سازان رنگ هنوز به طور کامل خواص و بهترین موارد کاربرد خود را درک نکرده‌اند.
رنگدانه های پرکننده سفید مواد معدنی با ضریب شکست نسبتا پایین هستند که از نظر ترکیب، اندازه ذرات و شکل ذرات با یکدیگر متفاوت هستند و در رنگ های براق و نیمه براق، اما در رنگ های مسطح، خاصیت پنهان کنندگی بسیار کمی دارند. با هزینه کم به پوشش جلوه ای “پوشش خشک بالا” (بین رابط هوا/رنگدانه) می دهد. بنابراین می توان از پرکننده ها برای تنظیم براقیت، بافت، تعلیق، ویسکوزیته و … رنگ ها استفاده کرد. انواع اصلی پرکننده ها کربنات ها، سیلیکات ها، سولفات ها و اکسیدها هستند.
محدوده اندازه ذرات پرکننده های عملی 0.01-44μm است و اشکال کروی، سوزنی مانند، فیبری و پوسته مانند هستند. شکل ذرات پرکننده بر بسته بندی آن، انعطاف پذیری و ترک خوردگی لایه های پوششی و غیره تأثیر می گذارد. اندازه ذرات و توزیع اندازه ذرات بر قدرت پنهان سازی، ویسکوزیته، تخلخل فیلم، نیازهای متوسط و سورفاکتانت، براقیت و ظرافت و غیره تأثیر می گذارد. واکنش پذیری بین پرکننده و مواد پایه پوشش بسیار مهم است، که بر مقاومت در برابر پاشش نمک، تاول زدن، زنگ زدگی و عملکرد ترک تاثیر می گذارد. فیلم
کار گسترده ای بر روی جایگزینی یک پرکننده با دیگری برای تولید خواص پوشش قابل مقایسه انجام شده است و مشخص شده است که وقتی پرکننده ها با وزن یا حجم مساوی جایگزین یکدیگر می شوند، خواص پوشش متفاوتی مانند: قوام، دوام، نفوذپذیری، مقاومت در برابر مالش، مقاومت در برابر لکه، حفظ براقیت و غیره.
پرکننده ها با سنگ زنی سنگ معدن طبیعی یا با رسوب شیمیایی و به دنبال آن پالایش و طبقه بندی اندازه ذرات تولید می شوند. فرآیند جداسازی شامل الک مرطوب یا خشک، فلوتاسیون و سانتریفیوژ است. مواد خام و تکنیک های پردازش ممکن است بر عملکرد رنگدانه آن تأثیر بگذارد.
